Over het huwelijk

De les over “gelukkig zijn” is shockerend omdat in onze samenleving het persoonlijk geluk altijd voorrang krijgt. Leven om iemand anders gelukkig te maken wordt tegenwoordig aanzien als wereldvreemd of als een ongezonde manier van denken, naïef, codependent, enz. Voor het huwelijk betekent deze wereldse opvatting dat scheiding een oplossing is in geval de relatie het persoonlijk geluk niet bevordert. De meeste koppels zullen daarom ook niet meer trouwen en kunnen hun relatie verbreken als die onbehachelijk is of als de vereiste offers te groot zijn of als het niet goed uitkomt voor de persoonlijke wensen. De christelijke opvatting echter, die het hoger doel nastreeft om te doen wat God wil, en Gods recht op geluk hoger acht dan het eigen recht, houdt vast aan het huwelijk zoals dat in de bijbel bedoeld is.  

Toen men Jezus vroeg naar zijn mening over echtscheiding, antwoordde hij door te wijzen op de betekenis van het huwelijk, Hij zei: “Hebt u niet gelezen dat de schepper de mens bij het begin mannelijk en vrouwelijk heeft gemaakt?’ En hij vervolgde: ‘Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één worden; ze zijn dan niet langer twee, maar één. Wat God heeft verbonden, mag een mens niet scheiden.” Mat.19:4-6 NBV

Het woordje “hechten” heeft in de grondtekst de betekenis van ”kleven”, man en vrouw worden door het huwelijk samengevoegd tot één nieuw geheel, bedoeld om nooit weer gescheiden te worden. Die éénwording is volgens bovenstaand bijbelcitaat Gods werk. Als twee stukken aan elkaar gelijmd worden gebeurt de eigenlijke verbinding niet door mensenhanden maar door de werking van de lijm. Zo is de verbinding in het huwelijk eigenlijk een daad van de Schepper, met medewerking van het koppel. Deze éénwording is wat God altijd bedoeld heeft, daarom heeft Hij de mens als man en vrouw geschapen. De echtelijke eenheid is dus geen idee of initiatief van twee mensen, maar van hun Maker. Daarom zal een man-vrouw relatie alleen maar kunnen gedijen en standhouden in gemeenschap met God. Dit wordt in het boek Prediker 4:11-12 afgebeeld door een touw dat vervaardigd is uit drie samengevlochten strengen: Indien er twee nederliggen, zullen zij warm worden, maar hoe zal één alleen warm worden? Kan iemand er één overweldigen, twee zullen tegenover hem kunnen standhouden; en een drievoudig snoer wordt niet spoedig verbroken. (NBG51) De derde streng van het snoer is de Heer die verweven is in de verbinding tussen man en vrouw. Maar zoals altijd is het aan de mens, in dit geval aan man en vrouw, om de Heer in hun relatie te betrekken. Zonder de Heer zal het huwelijk zijn doel van groeiende eenheid missen, en dat noemen we zonde.  

Deze vereniging of éénwording is ook de betekenis van het begrip “verbond”. We kunnen gerust spreken van een huwelijksverbond. Dit is veel meer dan een afspraak of een contract, het is de ultieme toewijding van man en vrouw aan elkaar, heel intens, exclusief en formeel. Het huwelijk is dus veel meer dan gaan samenwonen, God wil dat het zoals ieder verbond een openlijke en nadrukkelijke belofte is aan elkaar: officieel vastgelegd en onverbreekbaar, d.w.z. via een wettelijke of bindende huwelijkssluiting of bruiloft. De NBG51 gebruikt het woordje “wettig” in het antwoord van de profeet Maleachi op een klacht over onverhoorde gebeden: En dan zegt gij: Waarom? Omdat de Here getuige geweest is tussen u en de vrouw uwer jeugd, aan wie gij ontrouw geworden zijt, terwijl zij toch uw gezellin en uw wettige vrouw is. Mal.2:14. Hier is ook duidelijk dat de Heer “getuige” is van een wettelijk huwelijk en dat Hij verbondstrouw eist. Hij erkent deze relatie en staat geen enkele andere relatie toe die een schending zou zijn van deze verbondstrouw.

Romeinen 7:2 benadrukt ook het wettelijk karakter van een huwelijk: Een getrouwde vrouw is door de wet gebonden aan haar man zolang hij leeft, maar wanneer hij sterft is zij van deze verplichting ontslagen. NBV

Tim Keller schrijft in zijn boek “Het huwelijk”:
”Als je niet naar het huwelijk kijkt door de ogen van de Bijbel, maar door de ogen van je eigen angsten, je romantiek, je persoonlijke ervaring of kortzichtige opvattingen van de wereld om je heen, zul je nooit in staat zijn om wijze beslissingen te nemen over je eigen echtelijke toekomst."

Over seksualiteit

Een belangrijk onderdeel van de éénwording tussen man en vrouw is de seksuele gemeenschap. Dit is in eerste instantie de bezegeling of de consumatie van de verbondssluiting tussen bruid en bruidegom, maar het blijft gedurende heel het huwelijk een uitdrukking van hun exclusieve intimiteit.

God wil niet dat er buiten het huwelijk seksuele gemeenschap zou zijn, dat is de betekenis van “exclusief”. Als in een buitenechtelijke seksuele relatie, één of beide partners reeds zouden getrouwd zijn, plegen zij verraad aan hun bestaande huwelijken. In Gods ogen maken ze zich allebei schuldig aan het schenden van zowel het eigen huwelijkverbond als dat van hun  partner in het overspel. Dit is terug te vinden in volgende passages uit het nieuwe testament: Matteüs 5:32; 19:9; Marcus 10:11,12; Lucas 16:18; Romeinen 7:3; 1 Korintiërs 7:4,10,11.

Als geen van beide partners getrouwd is, of in geval van voorhuwelijkse gemeenschap, vindt er bezegeling (definitieve bevestiging) plaats van iets wat er (nog) niet is: de exclusieve en wetteijke belofte van toewijding aan elkaar. Op die manier wordt seksualiteit ontdaan van haar door God bedoelde betekenis, en wordt ook het huwelijk miskend en gelijkgeschakeld met ongehuwd samenwonen. God verbiedt relaties met seksuele éénwording zonder verbondssluiting.  Het is niet geoorloofd om Gods naam aan dergelijke relatie te vebinden, of om te zeggen dat dit van God zou zijn, want het is en blijft het resultaat van wat twee mensen op hun eigen manier realiseren, niet zoals God het wil. 

Het is echter altijd mogelijk om afstand te doen van het oude, zondige leven en te gaan leven zoals God dat van ons vraagt. God is barmhartig en vergevingsgezind voor hen die willen ingaan op de verzoening die Hij door Christus aanbiedt. Iemand die één geworden is met Christus, is een nieuwe schepping. Als wij echter zeggen dat wij geen zonde hebben, misleiden we onszelf en is de waarheid niet in ons. Bekennen we daarentegen onze zonden, dan zal de Heer, die trouw en rechtvaardig is, onze zonden vergeven en ons reinigen van alle kwaad. (2 Korintiërs 5:17; 1 Johannes 1:8)

Over het huwelijk van discipelen

Als we ons leven helemaal inrichten zoals God het wil, en bijgevolg tot zijn eer gaan leven, kunnen we rekenen op zijn bescherming, zegen en bijzondere tussenkomsten. Dat is deel van het “Verbond tussen God en ons, in Christus’ bloed”. Het huwelijk biedt de mogelijkheid om elkaar te helpen worden wat God wil. In een verbondsrelatie hebben man en vrouw immers het voorrecht om liefde, trouw en rechtvaardigheid op een hoger niveau te kunnen ontwikkelen, en om gelijk een degelijk en stabiel nest te bouwen voor het grootbrengen van kinderen, en hun vooral een goed voorbeeld mee te geven.  

De huwelijksbelofte maakt het mogelijk om intiem en tegelijk helemaal onszelf te leren zijn. Ze schenkt ons het volste vertrouwen dat we met onze relatie iets nieuws en blijvends aan het opbouwen zijn, waarvoor we eigen gewoontes, persoonlijke principes en verlangens permanent kunt opgeven, als die niet passen in de relatie met onze echtelijke partner of als die niet overeenkomen met wat God wil. Wat twee gehuwden altijd tegen elkaar zouden moeten kunnen zeggen is: “Wij zij getrouwd om elkaar te helpen veranderen naar het beeld van Christus”.